کار با چوب، میراثِ اسلاف‌ ما بود و موسیقی با زندگی‌مان عجین...

پدرم اصغر چوبساز متولد تابستان1340، عاشق موسیقی و خاصه ساز سنتور بود؛ که همین پیوندِ میان هنرِ چوب‌ورزی و نواپروری گشت. 1364 سالی‌ست که کارگاه‌مان متولد شد. هنر ما آبستنِ مضراب و سنتور بود. 1375 سالی‌ست که سه‌تار ترکه‌ای و کاسه یک‌تکه نیز بار آمد.

من امیرحسین چوبساز فرزندشان، با بوی چوب و نوای سنتور رشد کردم. اساتیدم بزرگانی چون دکتر عبدالرضا نراقی، جواد بطحایی و سپهر سرلک بودند؛ و استاد تامِ من در ساخت و فهمِ ساز، پدرم بود.

دو مولفه‌‌ی انتخابِ بهترین چوب‌ها و بهترینِ روش‌ برای عمل آوردن آن برای ساز، سرلوحه‌ی کارمان بود. روشی که زمان زیادی صرف می‌شود تا چوب کاملا عمل آمده و منتج به استقامت بیشتر چوب، افزایش طول عمر و انتقال بهینه‌تر فرکانس ‌شود. چنان‌چه در شرایط جغرافیایی مرطوب و گرم و خشک، ساز تغییر شکل نمی­دهد؛ که روندِ پیش‌گفته، متضمنِ کیفیتِ صناعتِ ساختِ ساز است.

حفظ اصالت صدای سنتور و سه‌تار، و بهبود کیفیت صدادهی از اهداف مستمر ما است. چه بسا معاشرت و دوستانه‌هایی با اساتید برجسته سازساز و نوازندگان نامی چون بیژن عارفی، رامین اصلاح، عبدالرضا نراقی، جواد بطحایی، رامین صفایی و دیگر هنرمندان باعث شده است تا از رهنمودهای ایشان بهره برده و در گام‌های پسین به کار گرفته شود.

در تمام ساختمان ساز به صدادهی و انتقال فرکانس اعتنای ویژه‌ای می‌شود تا هیچ تغییری منجر به افت کیفیت صدا نشده و همچنان از اصالت آن حراست شود.

قسمی از کار در کارگاه، به تعمیر سازهای قدما باز می‌گردد؛ که این امر نیز منجر به بهره‌مندی بیش از پیش از تجربیات پیشینیان شده است.

کوک‌گیری روان و پایدار، و حفظ کیفیت صدا در عین تغییرات، اهمِّ دغدغه‌های ما بود. در پی آن جعبه گوشی را طراحی و اجرا نمودیم. از مزایای آن می‌توان به افزایش چند برابری طول عمر، تسهیل کوک‌گیری ساز در شرایط متنوع جوّی، و نگهداری کوکِ طولانی مدت اشاره کرد.

ماحصل تکاپو، سنتورهای سوپرانو، تنور، آلتو و باس می‌باشد؛ که الگوهای حاصله از تحقیقات علمی و تجربی باعث توسعه کیفیت و دلنشین‌تر شدن صدای ساز جهت تک‌نوازی و گروه‌نوازی است؛ همین‌طور در این مسیر شخصیت منحصرِ هر ساز شکل می‌یابد.

تک‌تک اجزای سازها داخل کارگاه ساخته و پرداخته می‌شود تا نهایتِ هماهنگی بین اجزای مختلف هر ساز ایجاب شود. تا جایی که این هماهنگی بین ما و ساز نیز به وجود آمده؛ و نوعی وحدت هنری شکل می‌گیرد. مرحله رگلاژ ساز نیز در کارگاه با صرف حوصله و زمان، توسط خودمان صورت گرفته تا از کیفیت ساز اطمینان کامل واصل گردد.

صرف زمان زیاد برای تحقق هویت هر ساز، صحه بر کیفیت ممتاز صنعتی و آوایی می‌گذارد. در غایت، با رقص در میانه‌ی صنعت و هنر به خلق اثری ماندگار و خوش‌نوا نایل گشته‌؛ که در این راه صداشناسی و سازسازی را توأمان داشته‌ایم.